Մեր դպրոցի ներկայացուցիչը հեքիաթ-պատմվածքի մրցույթում
Մեր դպրոցի 9-2 դասարանի աշակերտ Հակոբ Պարսամյանը մացնակցեց Mocak.am ինտերնետային կայքում հայտարարված հեքիաթ-պատմվածքի մրցույթին: Հակոբը հաղթահարեց 1-ին փուլը և այժմ անցել է 2 փուլ, որտեղ ընթանում է ակտիվ քվեարկություն: Քվեարկությունն ավարտվելու է սույն թվականի դեկտեմբերի 10-ին: Արդյունքներն ամփոփելուց հետո ամենաշատ միավոր հավաքած մասնակիցը կհաղթի այդ մրցույթում: Քվեարկելու համար սեղմեք Այստեղ և այցելելով կայք սեղմեք ֆեյսբուք սոցիալական կայքի share նշանի վրա:
Հուսով ենք, որ Հակոբը կհաղթի այս մրցույթում և բարձր կպահի մեր դպրոցի անունը: Ձեզ ենք ներկայացնում Հակոբի հեքիաթը, որը կոչվում է Անիի արկածները:
Անիի արկածները
Լինում է չի լինում աշխարհից հեռու մի փոքրիկ քաղաք է լինում: Այնտեղ ապրում է Անի անունով մի չարաճճի աղջիկ: Նա չէր լսում իր ծնողների ասածը և միշտ հակառակվում նրանց: Մի օր նա նստում է պատուհանի մոտ և նայում երկնքին: Քիչ անց երեք աստղ է իջնում նրա պատուհանի մոտ, շրջան կազմում և նրան ասում.
- Անի, եկ, նստի’ր մեզ վրա և մենք քեզ կտանենք ճամփորդելու մի քաղաքով, որտեղ տիրում է բարությունը և սերը:
- Դուք խոսել գիտե՞ք – զարմացած հարցնում է Անին աստղերին:
- Այո, մենք այդ կախարդական աշխարհից ենք: Դե ինչ գալի՞ս ես մեզ հետ:
- Այո, գալիս եմ – ասաց Անին և նստեց աստղերի վրա: Նրանք անցան ծովեր, օվկիանոսներ, լեռներ և հասան այդ կախարդական ու գեղեցիկ քաղաքը: Անին չէր իջնում նրանց վրայից և հիանում էր քաղաքով: Այնտեղ տները պատրաստված էին շոկոլադից, իսկ ծառերը և ծաղիկները երգում էին: Անին իջավ քաղաքի կենտրոնում: Գետնին մի արև էր նկարված և այդ արևից սկիզբ էին առնում քաղաքի երեք ճանապարհները: Ճանապարհներից մեկը ներկված էր դեղին գույնով, մյուսը` կարմիրով, իսկ երրորդը` կանաչով:
- Այս ի՜նչ գեղեցիկ քաղաք է – ասաց նա ,- ամենուրեք ծառեր, գեղեցիկ ծաղիկներ, բարի կենդանիներ, սա ուղղակի հրաշք է:
- Ողջույն Անի – ասաց փերին ,- քեզ դո՞ւր եկավ իմ քաղաքը:
- Դուք ո՞վ եք:
- Ես այս քաղաքի տիրակալն եմ, ես եմ ստեղծել այս քաղաքը:
- Անհավատալի է, իսկ ինչո՞ւ հենց ես հայտնվեցի այս քաղաքում:
- Ես այդպես կամեցա:
- Շնորհակալություն, իսկ ես ինչքա՞ն կարող եմ մնալ այս քաղաքում, – հարցրեց Անին:
- Այնքան, որքան ցանկանաս – ասաց փերին: – Եվ մի բան էլ, դու կարող ես զբոսնել իմ քաղաքով, զվարճանալ, երգել, պարել, բայց մի բան հիշիր դու կարող ես գնալ միայն դեղին և կանաչ ճանապարհներով, կարմիրով երբեք չգնաս:
-Ինչու՞:
Փերին այս հարցին չպատասխանեց և անհայտացավ: Անին գնաց կանաչ ճանապարհով և մի ձայն լսեց:
- Դու ո՞վ ես գեղեցիկ աղջիկ, ես քեզ երբեք չեմ տեսել մեր քաղաքում:
- Այդ ո՞վ է այդտեղ, –ասաց Անին:
- Նայիր վերև կտեսնես:
Երբ Անին նայեց վերև մի սկյուռիկ տեսավ: Նա հարցրեց Անիից, թե ուր է նա գնում: Անին սկյուռին և նրա ընկերներին հրավիրեց զբոսնելու: Սկյուռի ընկերները նստեցին Անիի ուսին և սկսեցին զբոսնել կանաչ ճանապարհով: Երգող ծառերն ու ծաղիկները նրանց զբոսանքը դարձնում էին ավելի ուրախ և զվարճալի: Կանաչ ճանապարհը վերջացավ: Անին այնքան էր տարվել երգելով ու պարելով, որ մոռացավ փերիի խոսքերը և շարունակեց գնալ կարմիր ճանապարհով: Սկյուռը և իր ընկերները նրան ասում էին, որ չգնար այդ ճանապարհով, բայց Անին նրանց չէր լսում: Արդեն գիշեր էր և նա դեռ շարունակում էր գնալ: Նա շատ հետաքրքրասեր աղջիկ էր և ուզում էր տեսնել, թե ինչ կար այդտեղ, որ փերին նրան չթողեց գնալ: Երբ արդեն շատ մթնեց նա կորցրեց ճանապարհը և շատ վախեցավ: Նա քիչ թե շատ գնալուց հետո տեսավ մի կամուրջ, որը շատ գեղեցիկ էր, բայց շատ վտանգավոր: Նա փորձեց արագ անցնել կամրջի վրայով, բայց այն փլվեց և Անին բռնվեց մի պարանից: Նա կարողացավ վեր բարձրանալ և վախեցած սկսեց վազել: Նա ճանապարհին տեսավ մի մեծ դղյակ: Դուռը թակեց և ներս մտավ:
- Այստեղ ինչ-որ մեկը կա՞ – վախեցած հարցրեց Անին:
- Ո՞վ ես դու, որ համարձակվել ես մտնել իմ ամրոց, – ասաց վհուկը:
- Ես Անին եմ, մոլորվել եմ, կօգնեք ինձ դուրս գալ այստեղից:
- Վաղուց ի վեր ոչ ոք չի համարձակվել մտնել իմ ամրոց և, եթե դու եկել ես, ապա քեզ կօգնեմ,- ասաց վհուկը ,- բայց միայն մի պայմանով քեզ կօգնեմ, եթե ինձ հետ գաս կախարդական վառարանի մոտ: Եթե մտնես այս վառարանի մեջ, ապա դու կհայտնվես այնտեղ, որտեղից եկել ես:
Անին մտավ վառարանի մեջ և, երբ վհուկը ուզում էր դուռը փակել հայտնվեց փերին և նրան հետ ուղարկեց այն քաղաք, որտեղից նա եկել էր:
Փերին Անիին ասաց.
-Դու չկատարեցիր իմ ասածը և գնացիր կարմիր ճանապարհով, այդ պատճառով դու էլ երբեք չե°ս գա իմ քաղաք:
Անին վախեցած արթնացավ և տեսավ, որ դա ընդամենը երազ էր: Նա վազեց իր մայրիկի մոտ, գրկեց նրան և ասաց.
- Մայրիկ, ես միշտ կլսեմ քո բոլոր ասածները:
Սա դաս եղավ Անիի համար և մինչ այսօր նա կատարում է իր ծնողների բոլոր ասածները:
Հեղինակ` Հակոբ Պարսամյան 9-2 դասարան
Հուսով ենք, որ Հակոբը կհաղթի այս մրցույթում և բարձր կպահի մեր դպրոցի անունը: Ձեզ ենք ներկայացնում Հակոբի հեքիաթը, որը կոչվում է Անիի արկածները:
Անիի արկածները
Լինում է չի լինում աշխարհից հեռու մի փոքրիկ քաղաք է լինում: Այնտեղ ապրում է Անի անունով մի չարաճճի աղջիկ: Նա չէր լսում իր ծնողների ասածը և միշտ հակառակվում նրանց: Մի օր նա նստում է պատուհանի մոտ և նայում երկնքին: Քիչ անց երեք աստղ է իջնում նրա պատուհանի մոտ, շրջան կազմում և նրան ասում.
- Անի, եկ, նստի’ր մեզ վրա և մենք քեզ կտանենք ճամփորդելու մի քաղաքով, որտեղ տիրում է բարությունը և սերը:
- Դուք խոսել գիտե՞ք – զարմացած հարցնում է Անին աստղերին:
- Այո, մենք այդ կախարդական աշխարհից ենք: Դե ինչ գալի՞ս ես մեզ հետ:
- Այո, գալիս եմ – ասաց Անին և նստեց աստղերի վրա: Նրանք անցան ծովեր, օվկիանոսներ, լեռներ և հասան այդ կախարդական ու գեղեցիկ քաղաքը: Անին չէր իջնում նրանց վրայից և հիանում էր քաղաքով: Այնտեղ տները պատրաստված էին շոկոլադից, իսկ ծառերը և ծաղիկները երգում էին: Անին իջավ քաղաքի կենտրոնում: Գետնին մի արև էր նկարված և այդ արևից սկիզբ էին առնում քաղաքի երեք ճանապարհները: Ճանապարհներից մեկը ներկված էր դեղին գույնով, մյուսը` կարմիրով, իսկ երրորդը` կանաչով:
- Այս ի՜նչ գեղեցիկ քաղաք է – ասաց նա ,- ամենուրեք ծառեր, գեղեցիկ ծաղիկներ, բարի կենդանիներ, սա ուղղակի հրաշք է:
- Ողջույն Անի – ասաց փերին ,- քեզ դո՞ւր եկավ իմ քաղաքը:
- Դուք ո՞վ եք:
- Ես այս քաղաքի տիրակալն եմ, ես եմ ստեղծել այս քաղաքը:
- Անհավատալի է, իսկ ինչո՞ւ հենց ես հայտնվեցի այս քաղաքում:
- Ես այդպես կամեցա:
- Շնորհակալություն, իսկ ես ինչքա՞ն կարող եմ մնալ այս քաղաքում, – հարցրեց Անին:
- Այնքան, որքան ցանկանաս – ասաց փերին: – Եվ մի բան էլ, դու կարող ես զբոսնել իմ քաղաքով, զվարճանալ, երգել, պարել, բայց մի բան հիշիր դու կարող ես գնալ միայն դեղին և կանաչ ճանապարհներով, կարմիրով երբեք չգնաս:
-Ինչու՞:
Փերին այս հարցին չպատասխանեց և անհայտացավ: Անին գնաց կանաչ ճանապարհով և մի ձայն լսեց:
- Դու ո՞վ ես գեղեցիկ աղջիկ, ես քեզ երբեք չեմ տեսել մեր քաղաքում:
- Այդ ո՞վ է այդտեղ, –ասաց Անին:
- Նայիր վերև կտեսնես:
Երբ Անին նայեց վերև մի սկյուռիկ տեսավ: Նա հարցրեց Անիից, թե ուր է նա գնում: Անին սկյուռին և նրա ընկերներին հրավիրեց զբոսնելու: Սկյուռի ընկերները նստեցին Անիի ուսին և սկսեցին զբոսնել կանաչ ճանապարհով: Երգող ծառերն ու ծաղիկները նրանց զբոսանքը դարձնում էին ավելի ուրախ և զվարճալի: Կանաչ ճանապարհը վերջացավ: Անին այնքան էր տարվել երգելով ու պարելով, որ մոռացավ փերիի խոսքերը և շարունակեց գնալ կարմիր ճանապարհով: Սկյուռը և իր ընկերները նրան ասում էին, որ չգնար այդ ճանապարհով, բայց Անին նրանց չէր լսում: Արդեն գիշեր էր և նա դեռ շարունակում էր գնալ: Նա շատ հետաքրքրասեր աղջիկ էր և ուզում էր տեսնել, թե ինչ կար այդտեղ, որ փերին նրան չթողեց գնալ: Երբ արդեն շատ մթնեց նա կորցրեց ճանապարհը և շատ վախեցավ: Նա քիչ թե շատ գնալուց հետո տեսավ մի կամուրջ, որը շատ գեղեցիկ էր, բայց շատ վտանգավոր: Նա փորձեց արագ անցնել կամրջի վրայով, բայց այն փլվեց և Անին բռնվեց մի պարանից: Նա կարողացավ վեր բարձրանալ և վախեցած սկսեց վազել: Նա ճանապարհին տեսավ մի մեծ դղյակ: Դուռը թակեց և ներս մտավ:
- Այստեղ ինչ-որ մեկը կա՞ – վախեցած հարցրեց Անին:
- Ո՞վ ես դու, որ համարձակվել ես մտնել իմ ամրոց, – ասաց վհուկը:
- Ես Անին եմ, մոլորվել եմ, կօգնեք ինձ դուրս գալ այստեղից:
- Վաղուց ի վեր ոչ ոք չի համարձակվել մտնել իմ ամրոց և, եթե դու եկել ես, ապա քեզ կօգնեմ,- ասաց վհուկը ,- բայց միայն մի պայմանով քեզ կօգնեմ, եթե ինձ հետ գաս կախարդական վառարանի մոտ: Եթե մտնես այս վառարանի մեջ, ապա դու կհայտնվես այնտեղ, որտեղից եկել ես:
Անին մտավ վառարանի մեջ և, երբ վհուկը ուզում էր դուռը փակել հայտնվեց փերին և նրան հետ ուղարկեց այն քաղաք, որտեղից նա եկել էր:
Փերին Անիին ասաց.
-Դու չկատարեցիր իմ ասածը և գնացիր կարմիր ճանապարհով, այդ պատճառով դու էլ երբեք չե°ս գա իմ քաղաք:
Անին վախեցած արթնացավ և տեսավ, որ դա ընդամենը երազ էր: Նա վազեց իր մայրիկի մոտ, գրկեց նրան և ասաց.
- Մայրիկ, ես միշտ կլսեմ քո բոլոր ասածները:
Սա դաս եղավ Անիի համար և մինչ այսօր նա կատարում է իր ծնողների բոլոր ասածները:
Հեղինակ` Հակոբ Պարսամյան 9-2 դասարան
