Բարեկիրթ, խելացի,համարձակ տղաների ոգով սկսված դպրոցը հավերժացավ Այգեստան թաղամասում` հետագայում նորից անցնելով երկսեռ ուսուցման:
Այգեստանցի տղաների հաստատակամ , առնական ոգով դպրոցն ավելի հզորացավ:Սեփական դպրոցի աղջիկներին կրծքով էին պաշտպանում,հարգում էին,սիրում,սակայն սիրային հետաքրքիր պատմությունները այնուամենայնիվ հյուսվում էին Պուշկինի անվան դպրոցի աղջիկների հետ:Դպրոցում իրենց մկրտությունն էին ստանում հազարավոր երեխաներ, որոնցից շատերը հետագայում դառնում էին մեր երկրի արժանավոր և անվանի զավակներ` տաղանդավոր երգիչ - երգչուհիներ,կոմպոզիտորներ, երաժիշտ կատարողներ, դերասաններ, նկարիչ, քանդակագործ, սպորտի վարպետներ,բժիշկներ,քիմիկոսներ,կոնստրուկտորներ, կրթության բնագավառի անխոջ մշակներ, քաղաքական գործիչներ, պետական այրեր : Դպրոցի շրջանավարտները պրոֆեսորներ են, դոցենտներ, գիտնականներ, ակադեմիկոսներ:
Դպրոցը կարճ ժամանակում կերտեց իր յուրահատուկ դիմագիծը և մշտապես կանգնեց արդեն հայտնի ու բազմաքանակ դպրոցների կողքին: Անցած 70 տարիների ընթացքում դպրոցն ավարտել են 10000 շրջանավարտ, որից 500 -ը ոսկե և արծաթե մեդալակիրներ են:Ստեղծման օրից դպրոցն ունեցել է 5 տնօրեն .
1.Բոյաջյան Հ. Ս.
2.Ավթանդիլով Ս. Տ.
3.Կուչկուլյան Ֆ.Ս.
4.Հովհաննիսյան Ն.Ա.
5.Խոսրովյան Ա.Վ.
Հրայր Սերգեյի Բոյաջյան
( 1946-1975)
Դպրոցի հիմնադիր, վաստակավոր մանկավարժ ,որն իրեն նվիրաբել է մատաղ սերնդի դաստիարակության և կրթության պատվավոր գործին: Հետևողական,կիրթ, բարի,ազնիվ տնօրենի, մեծ մանկավարժի ,հրաշալի մարդու անունը բոլորիս հիշողության մեջ է:
« Մենք Բոյաջյանի դպրոցից ենք » հպարտության մեծ զգացումով են արտասանում սերունդները և պայծառ այդ անունը չէ , այն պատմություն է, պայծառ,սուրբ պատմություն դարերի համար:
Սիմոն Տիգրանի Ավթանդիլյան
( 1975-1979)
Օժտված էր կազմակերպչական ունակություններով, կարճ ժամանակում հասցրեց ամրապնդել դպրոցի նյութատեխնիկական բազան:
Ֆերդինանդ Սերգեյի Կուչկուլյան
( 1979-1995)
Այս անունը այն սերնդի հիշողության մեջ է , որն անցավ կոմերիտական ու պիոներական եռուն փուլով:Տնօրինության 16 տարիների ընթացքում դպրոցը դարձավ ուսումնադաստիարակչական, արտադասարանական աշխատանքներ կազմակերպման լուրջ կենտրոն:
Դպրոցի բազմաբնույթ միջոցառումները, սպորտային մրցումները, օլիմպիադաները, փառատոնները, գրական-երաժշտական ցերեկույթները նոր փառք ու պատիվ էին բերում դպրոցին: Ֆերդինանդ Կուչկուլյանի ղեկավարած դպրոցում շարունակվում էին Ձերժինցիների լավագույն ավանդույթները և ստեղծվում նորերը:
Նարինե Արամի Հովհաննիսյան
( 1995-2005)
Այսօր զբաղեցնում է ԿԳ նախարարության հանրակրթության վարչության պետի պաշտոնը :Սակայն մինչ 1995-2005թթ ղեկավարել է Երևանի Ջոն Կիրակոսյանի անվան թիվ 20 դպրոցը, ուր բարի ավանդույթների արմատավորման հետ մշտապես գլխավորը համարել է դպրոցականների ուսուցման և դաստիարակության խնդիրը:
Օժտված լինելով շրջապատը զգալու և ճանաչելու հրաշալի կարողությամբ, նա կարողացել է հնարավորինս անթերի կատարել իր առաքելությունը, որն ընդհանրապես վերաբերվում է կրթության ոլորտին : Նա կարողանում է հասկանալ ու գնահատել ոչ միայն կրթության գործով զբաղվող մանկավարժներին, այլևս դպրոցականներին` ելնելով նրանց տարիքային առանձնահատկություններից: Իսկ Երևանի թիվ 20 հանրակրթարանի տարբեր տարիների շատ շրջանավարտների կյանքում նա իր դերն ու տեղն է ունեցել, որոնցից շատերի սրտերում մնացել են նրա բարի անունն ու համբավը:
Վտանգի ժամանակ ,փորձության պահին պահպանում է խիստ հանգստություն և հավատարիմ է մնում իր սկզբունքներին:Տարիներ շարունակ աշխատելով կրթության ոլորտում և' որպես ուսանող,և' որպես ղեկավար , միշտ առաջնորդվել է սեփական ռիթմով: Աշխատանքի պրոցեսում, որպես ղեկավար, չի ցուցադրել իր իշխանությունը:
Դպրոցի մեծագույն հաջողությունների, գիտելիքների հզոր դարբնոցի կայացման , գեղեցիկ ավանդույթների ստեղծման ու պահպանման գործում անգանահատելի է դպրոցի ուսմասվարների աշխատանքը`
Դպրոցի առաջին շրջանավարտն է Հայաստանի Մատենադարանի տնօրեն Սեն Արևշատյանը Դպրոցի թիվ մեկ ատեստատը Սեն Արևշատյանինն է: Ատեստատը կարմիր է ` առաջին շրջանավարտը մեդալակիր է:
Դպրոցի ոսկե պատմության կրողներն են`
1992 թվականից սկսեցին ցրտի ու մթի դաժան տարիները :ԵՎ ինչպես ժողովուրդն է ասում. «Փորձանքը երբեք մենակ չի գալիս »:Դպրոցը ցնցվում էր ֆիզիկապես և հոգեպես:
Շենքային պայմանների վատթարացումը, դպրոցների վերանորոգումն իրականացնելու անհնարինությունը, և ռուսական դպրոցների փակման մասիր կառավարության որոշումը ծանր փորձությունների դեմ էր կանգնեցրել դպրոցի կոլեկտիվին:
Պետք էր դիմակայել: Հայեցի դպրոց ստեղծելու ճանապարհին հաղթանակեց ուսուցիչների անսահման սերը երեխաների և դպրոցի նկատմամբ :
Ինանակրթության, վերապատրաստման, հոգեկան վերափոխման համբերատար աշխատանքի շնորհիվ դպրոցի ուսուցիչները, դասվարներն ու դասղեկները , սկսեցին դասերը վարել մայրենի լեզվով:
Սիրելի դպրոցին հոգածությամբ շրջապատեցին դպրոցի շրջանավարտ ծնողները, Այգեստան թաղամասի բնակիչները:
Դպրոցը մշտապես դարձավ դպրոցի լավագույն շրջանավարտ Ռուբեն Վարդանյանի հոգածության առարկան:
Ժամանակի հրամանով բազմաթիվ փոփոխությունների կողքին փոխվեց նաև դպրոցի անունը,նախկին անունն իհարկե անջնջելի է, սակայն դպրոցի կոլեկտիվը սիրով ընդունեց դպրոցի վերանվանումը` հայ ազգի արժանավոր զավակ , գիտնական, պատմաբան` Ջոն Կիրակոսյանի անունը:
« Անունով մեծանաք » անվանակոչության օրը մաղթեց մեծ պատմաբանի որդի` դիվանագետ, ԱՄՆ-ում Հայաստանի ներկայացուցիչ` Արման Կիրակոսյանը: ՈՒ մեծացանք անունով :
Այգեստանցի տղաների հաստատակամ , առնական ոգով դպրոցն ավելի հզորացավ:Սեփական դպրոցի աղջիկներին կրծքով էին պաշտպանում,հարգում էին,սիրում,սակայն սիրային հետաքրքիր պատմությունները այնուամենայնիվ հյուսվում էին Պուշկինի անվան դպրոցի աղջիկների հետ:Դպրոցում իրենց մկրտությունն էին ստանում հազարավոր երեխաներ, որոնցից շատերը հետագայում դառնում էին մեր երկրի արժանավոր և անվանի զավակներ` տաղանդավոր երգիչ - երգչուհիներ,կոմպոզիտորներ, երաժիշտ կատարողներ, դերասաններ, նկարիչ, քանդակագործ, սպորտի վարպետներ,բժիշկներ,քիմիկոսներ,կոնստրուկտորներ, կրթության բնագավառի անխոջ մշակներ, քաղաքական գործիչներ, պետական այրեր : Դպրոցի շրջանավարտները պրոֆեսորներ են, դոցենտներ, գիտնականներ, ակադեմիկոսներ:
Դպրոցը կարճ ժամանակում կերտեց իր յուրահատուկ դիմագիծը և մշտապես կանգնեց արդեն հայտնի ու բազմաքանակ դպրոցների կողքին: Անցած 70 տարիների ընթացքում դպրոցն ավարտել են 10000 շրջանավարտ, որից 500 -ը ոսկե և արծաթե մեդալակիրներ են:Ստեղծման օրից դպրոցն ունեցել է 5 տնօրեն .
1.Բոյաջյան Հ. Ս.
2.Ավթանդիլով Ս. Տ.
3.Կուչկուլյան Ֆ.Ս.
4.Հովհաննիսյան Ն.Ա.
5.Խոսրովյան Ա.Վ.
Հրայր Սերգեյի Բոյաջյան
( 1946-1975)
Դպրոցի հիմնադիր, վաստակավոր մանկավարժ ,որն իրեն նվիրաբել է մատաղ սերնդի դաստիարակության և կրթության պատվավոր գործին: Հետևողական,կիրթ, բարի,ազնիվ տնօրենի, մեծ մանկավարժի ,հրաշալի մարդու անունը բոլորիս հիշողության մեջ է:
« Մենք Բոյաջյանի դպրոցից ենք » հպարտության մեծ զգացումով են արտասանում սերունդները և պայծառ այդ անունը չէ , այն պատմություն է, պայծառ,սուրբ պատմություն դարերի համար:
Սիմոն Տիգրանի Ավթանդիլյան
( 1975-1979)
Օժտված էր կազմակերպչական ունակություններով, կարճ ժամանակում հասցրեց ամրապնդել դպրոցի նյութատեխնիկական բազան:
Ֆերդինանդ Սերգեյի Կուչկուլյան
( 1979-1995)
Այս անունը այն սերնդի հիշողության մեջ է , որն անցավ կոմերիտական ու պիոներական եռուն փուլով:Տնօրինության 16 տարիների ընթացքում դպրոցը դարձավ ուսումնադաստիարակչական, արտադասարանական աշխատանքներ կազմակերպման լուրջ կենտրոն:
Դպրոցի բազմաբնույթ միջոցառումները, սպորտային մրցումները, օլիմպիադաները, փառատոնները, գրական-երաժշտական ցերեկույթները նոր փառք ու պատիվ էին բերում դպրոցին: Ֆերդինանդ Կուչկուլյանի ղեկավարած դպրոցում շարունակվում էին Ձերժինցիների լավագույն ավանդույթները և ստեղծվում նորերը:
Նարինե Արամի Հովհաննիսյան
( 1995-2005)
Այսօր զբաղեցնում է ԿԳ նախարարության հանրակրթության վարչության պետի պաշտոնը :Սակայն մինչ 1995-2005թթ ղեկավարել է Երևանի Ջոն Կիրակոսյանի անվան թիվ 20 դպրոցը, ուր բարի ավանդույթների արմատավորման հետ մշտապես գլխավորը համարել է դպրոցականների ուսուցման և դաստիարակության խնդիրը:
Օժտված լինելով շրջապատը զգալու և ճանաչելու հրաշալի կարողությամբ, նա կարողացել է հնարավորինս անթերի կատարել իր առաքելությունը, որն ընդհանրապես վերաբերվում է կրթության ոլորտին : Նա կարողանում է հասկանալ ու գնահատել ոչ միայն կրթության գործով զբաղվող մանկավարժներին, այլևս դպրոցականներին` ելնելով նրանց տարիքային առանձնահատկություններից: Իսկ Երևանի թիվ 20 հանրակրթարանի տարբեր տարիների շատ շրջանավարտների կյանքում նա իր դերն ու տեղն է ունեցել, որոնցից շատերի սրտերում մնացել են նրա բարի անունն ու համբավը:
Վտանգի ժամանակ ,փորձության պահին պահպանում է խիստ հանգստություն և հավատարիմ է մնում իր սկզբունքներին:Տարիներ շարունակ աշխատելով կրթության ոլորտում և' որպես ուսանող,և' որպես ղեկավար , միշտ առաջնորդվել է սեփական ռիթմով: Աշխատանքի պրոցեսում, որպես ղեկավար, չի ցուցադրել իր իշխանությունը:
Դպրոցի մեծագույն հաջողությունների, գիտելիքների հզոր դարբնոցի կայացման , գեղեցիկ ավանդույթների ստեղծման ու պահպանման գործում անգանահատելի է դպրոցի ուսմասվարների աշխատանքը`
- Մնացականյան Խաչատուր Օգանեսովիչ
- Պերեկրոստովա Անաստասիա Նիլովնա
- Հովհաննիսյան Աշխեն Բարսեղովնա
- Շամցյան Հայկանուշ Համազասպովնա
- Մեծատունյան Սուսաննա Հակոբովնա
- Բեգլարյան Ալբերտ Միխայլովիչ
- Բաղրամյան Մարիետա Օնիկովնա
- Արուստամյան Էդուարդ Սերգեևիչ
- Դիդկովսկայա Ժաննա Նիկոլաևնա
- Ջալալյան Ջեմմա Նիկիտիչնա
- Հարությունյան Մարգարիտա Գուրգենովնա
- Հարությունյան Ամալյա Նիկոլաևնա
- Բոյաջյան Հրանտ Հրանտովիչ
- Ղազարյան Կարինե Աշոտի
- Խոսրովյան Անահիտ Վլադիմիրի
- Հարությունյան Անահիտ Սարգիսի
Դպրոցի առաջին շրջանավարտն է Հայաստանի Մատենադարանի տնօրեն Սեն Արևշատյանը Դպրոցի թիվ մեկ ատեստատը Սեն Արևշատյանինն է: Ատեստատը կարմիր է ` առաջին շրջանավարտը մեդալակիր է:
Դպրոցի ոսկե պատմության կրողներն են`
- Պախումովա Մարթա Անդրեևնա
- Արևշատյան Իգնատիոս Մարգարովիչ
- Սմբատյան Օլգա Սպիրիտոնովա
- Ամատունի Ելենա Եղիազարովնա
- Չոփուրյան Փարիկ Նիկիտիչնա
- Ավագյան Վերգինե Սերգեևնա
- Ներսիսյան Լուսյա Սերգեևնա
- Պիվազյան Թորգոմ Արզումանովիչ
- Ասրիյան Թամարա Գաբրիելովնա
- Բառնակյան Լուսյա Աղասևնա
- Այվազյան Մարիա Իվանովնա
- Սառաջյան Գվիդոն Ավետիսովիչ
- Պետրոսյան Ցոլակ Սամվելովիչ
- Սիմոնյան Հմայակ Մելքոնովիչ
- Խոցանյան Օֆելյա Մաթևոսովնա
- Ցիմբալ Եփոմիա Ֆեոդոռովնա
- Պիշչանսկայա Եվդակիա Վասիլևնա
- Գյուլբուդաղյան Կառլեն Տիգրանովիչ
- Պոտրոսյան Նինել Մկրտիչևնա
- Դանիելյան Էդգար Սուրենովիչ
- Պողոսով Ռաֆայել Արտյոմովիչ
- Մարուքյան Ռաիսա Խաչատուրովնա
- Ֆեոֆանովնա Լիանա Վլադիմիրովնա
- Դուբինինա Լյուդմիլա Ֆեոդորովնա
- Մարտիրոսյան Էմմա Սամվելովնա
- Տեր Հովհաննիսյան Արֆենիա Եֆրեմովնա
1992 թվականից սկսեցին ցրտի ու մթի դաժան տարիները :ԵՎ ինչպես ժողովուրդն է ասում. «Փորձանքը երբեք մենակ չի գալիս »:Դպրոցը ցնցվում էր ֆիզիկապես և հոգեպես:
Շենքային պայմանների վատթարացումը, դպրոցների վերանորոգումն իրականացնելու անհնարինությունը, և ռուսական դպրոցների փակման մասիր կառավարության որոշումը ծանր փորձությունների դեմ էր կանգնեցրել դպրոցի կոլեկտիվին:
Պետք էր դիմակայել: Հայեցի դպրոց ստեղծելու ճանապարհին հաղթանակեց ուսուցիչների անսահման սերը երեխաների և դպրոցի նկատմամբ :
Ինանակրթության, վերապատրաստման, հոգեկան վերափոխման համբերատար աշխատանքի շնորհիվ դպրոցի ուսուցիչները, դասվարներն ու դասղեկները , սկսեցին դասերը վարել մայրենի լեզվով:
Սիրելի դպրոցին հոգածությամբ շրջապատեցին դպրոցի շրջանավարտ ծնողները, Այգեստան թաղամասի բնակիչները:
Դպրոցը մշտապես դարձավ դպրոցի լավագույն շրջանավարտ Ռուբեն Վարդանյանի հոգածության առարկան:
Ժամանակի հրամանով բազմաթիվ փոփոխությունների կողքին փոխվեց նաև դպրոցի անունը,նախկին անունն իհարկե անջնջելի է, սակայն դպրոցի կոլեկտիվը սիրով ընդունեց դպրոցի վերանվանումը` հայ ազգի արժանավոր զավակ , գիտնական, պատմաբան` Ջոն Կիրակոսյանի անունը:
« Անունով մեծանաք » անվանակոչության օրը մաղթեց մեծ պատմաբանի որդի` դիվանագետ, ԱՄՆ-ում Հայաստանի ներկայացուցիչ` Արման Կիրակոսյանը: ՈՒ մեծացանք անունով :
- Հախումյան Ռիմա Արշակի
- Շիրինյան Լիդա Մնացականի
- Գրիգորյան Էդիտա Սուրենի
- Գյուլբուդաղյան Օֆելյա Սաղաթելի
- Վարդանյան Աիդա Կարպի
- Թովմասյան Ջեմմա Կոստանտինի
- Բաղրամյան Մարիետա Մկրտիչի
- Մուրադյան Ռիմա Գրիգորի
- Առուստամյան Տամիլա Ալիգրամի
- Մովսիսյան Լիդա Կորյունի
- Միրզոյան Գայանե Լևոնի
